Miejska Biblioteka Publiczna

Pij ze mną kompot – trudno o bardziej przekonujące zaproszenie do lektury najnowszej książki Justyny Bargielskiej. Książki, która – jak sugeruje autorka – jest „zapisem jej randek ze światem”. Utrzymane w dyscyplinie krótkiej formy teksty traktować można jak sprawozdania miłosnych związków z rzeczywistością. Miłosnych, więc pozbawionych jednoznacznych emocji i przewidywalnych puent. Randkując ze światem, Justyna Bargielska przygląda się współczesnej kulturze, subtelnie ogląda międzyludzkie relacje i towarzyszące im emocje. Wyczytuje nowe znaczenia dawnych biografii, sięga po epizody z prywatnej historii. A wszystko to w charakterystyczny dla niej sposób – w brawurowej językowej formie, z ironią i humorem. Punktem wyjścia dla tekstów – publikowanych w ostatnich latach m.in. na łamach miesięcznika „Znak”, „Ruchu Muzycznego” i „Charakterów”, a zebranych teraz w "Pij ze mną kompot" – są często sprawy zwyczajne, wyjęte z codziennej rutyny, łatwe do przeoczenia. Czytelniczki i czytelnicy znajdą tu zarówno rodzinne dialogi, sny, wyimki z cudzej biografii, wspomnienia, jak i fascynację autorki „poetyką memów”. W Pij ze mną kompot każde spotkanie ze światem może domagać się odnotowania. Warunkiem jest czuła uwaga na detal, ale też zdolność do twórczej „obróbki” wrażeń, myśli i doświadczeń. Lektura tej książki jest jak rozmowa o życiu przy ulubionym domowym kompocie – wartka i nieprzewidywalna, przynosząca tematy dalekie i bliskie, ale zawsze emocjonalnie angażująca. [https://lubimyczytac.pl/ksiazka/4981726/pij-ze-mna-kompot]

Z Bylejaczkiem Jerzego Ficowskiego jest jak z dobrym serialem na Netfliksie: wciągająca fabuła, dobre dialogi, intrygująco poprowadzona akcja, no i także ukazywał się w odcinkach. Bylejaczek to wierszowana opowieść o przygodach bardzo sympatycznego i niesfornego chłopca, który postanawia wybrać się do lasu z przekonaniem, że wszyscy marzą tam o leniwym i rozczochranym królu. Dość szybko jednak musi zmierzyć się z pierwszymi rozczarowaniami. A z Bylejaczkiem było tak… Bylejaczka spotkaliśmy po raz pierwszy przypadkiem, gdy kilka lat temu przygotowywaliśmy wybór wierszy dla dzieci z tekstami Jerzego Ficowskiego – Lodorosty i bluszczary (2017). Kilkustronicowy maszynopis tego wiersza – z odręcznymi poprawkami – odnaleźliśmy w archiwum poety, które przekazał do Zakładu Narodowego im. Ossolińskich. Okazało się, że Jerzy Ficowski opublikował Bylejaczka po raz pierwszy na łamach „Świerszczyka” w 1958 roku, a tekst ukazywał się w odcinkach. Towarzyszyły mu wówczas rysunki znakomitej ilustratorki – późniejszej kierowniczki artystycznej tego pisma – Hanny Krajnik. Świadomie nie włączyliśmy wtedy tego tekstu do Lodorostów i bluszczarów. Pomyśleliśmy, że byłoby świetnie, gdyby kiedyś Bylejaczek miał własną wersję książkową. Dlatego przez ostatnie miesiące opiekowała się nim ilustratorsko Gabriela Gorączko, wyróżniona niedawno za Leśną sprawę w konkursie Książka Roku 2020 Polskiej Sekcji IBBY. Pozostaje tajemnicą, dlaczego Jerzy Ficowski nigdy nie włączył tego wiersza do swoich późniejszych książek dla dzieci. Być może ten „niesforny chłopak” skutecznie ukrył się przed autorem w archiwum? To jedna z bardzo prawdopodobnych odpowiedzi, ale pewnie nie jedyna. Z tym sekretem jest mu jednak do twarzy! Co więcej – nic nie stracił ze swojego uroku literackiego i osobistego. Dziś – we współpracy z Fundacją im. Jerzego Ficowskiego – ukazuje się po raz pierwszy w wersji książkowej i wyrusza na spotkanie z kolejnym pokoleniem czytelników. [Nota wydawcy].